วันเกิด

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นวันคล้ายวันเกิดอายุครบ 32 ปีครับ

ถ้าตอนเป็นเด็ก เวลาใครบอกเราว่าเขาอายุ 32 เราจะบอกว่าเขาคือผู้ใหญ่และเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว

ผมเองกลับไม่รู้สึกเท่าไหร่ว่าอายุเท่านี้แล้วผมจะแตกต่างอะไรกับซักเมื่อห้าปีก่อน

นึกย้อนกลับไปพ่อแม่เรา ตอนเขา 32 ตอนนั้นพวกเขามีลูกสองคน บ้านหนึ่งหลัง รถหนึ่งคัน และทำงานราชการที่เงินเดือนไม่ได้มากมายอะไร พ่อแม่ของพวกเขาก็ไม่ได้มอบอะไรให้ พวกเขาเริ่มต้นร่วมกันจาก 0 จริงๆ

แม่งเทียบกันไม่ได้เลยว่ะ

คิดได้ดังนั้นแล้วจึงตระหนักในใจว่า "เราโชคดีเหลือเกิน"

พ่อแม่ไม่เคยปล่อยให้ผมต้องลำบากเลย ท่านให้ผมเต็มที่ อะไรที่ไม่ได้ก็เพราะมันไม่จำเป็นจริงๆ แต่ความจำเป็นใดๆ สำหรับผม ท่านจะให้อย่างว่องไวทันกาลเสมอ

ผ่านมา 32 ปี สิ่งหนึ่งที่ได้จากการดำรงชีวิตคือ "ชีวิตนี้เป็นทุกข์" แต่หากจะพูดถึงความสุข สิ่งแรกที่นึกถึงคือการได้เกิดมาในครอบครัวที่พร้อมจะสนับสนุนให้ก้าวตามสิ่งที่อยากทำและสมเหตุสมผล

ผมไม่เคยขัดใจอะไรพวกท่านนักหนา และน้อยมากที่เราจะคิดไม่ตรงกัน

เรื่องใหญ่ในชีวิตถึงตรงนี้ของผมมีแค่เรื่องการทำงานกับการศึกษาเท่านั้น การศึกษาตัดทิ้งไปได้ ท่านทั้งสองอยู่ในแวดวงการศึกษา และเราเห็นตรงกันว่าการศึกษาในทุกๆ ระดับจะทำให้เราเจริญงอกงามขึ้น ดังนั้นท่านสนับสนุนเต็มที่ในทุกๆ ระดับ ขอเพียงผมร้องขอเท่านั้น

การทำงาน ผมเองก็ไม่เคยที่จะก้าวล่วงเข้าไปในอาชีพการงานที่มีความเสี่ยงจนท่านต้องเป็นห่วง ดังนั้นท่านให้ผมตัดสินใจเองเสมอ

การใช้ชีวิต เราอาจจะมีบางอย่างที่คิดแตกต่างกันบ้าง แต่เมื่อเราได้ถกเถียงกันอย่างใช้เหตุใช้ผล ทุกอย่างก็จะก้าวผ่านร่วมกันมาได้

ความสุขอย่างอื่น ที่จะได้ถึงตรงนี้คือการมีคนดีๆ ให้คิดถึง แต่ก็กังวลใจและรู้สึกแปลกกับตัวเองที่ไม่ยอมทำให้ความสัมพันธ์ก้าวไปถึงจุดที่ใครๆ อยากเห็น

แม้จะอย่างนั้น แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจ และไม่ได้เร่งรัดอะไร หวังว่าเราจะได้ก้าวไปถึงจุดนั้นร่วมกันครับ

ผมได้รับคำอวยพรเยอะแยะตามปกติเหมือนกับทุกๆ ปี เพราะความสัมพันธ์อันหลากหลาย ทั้งจากญาติ มิตร พี่ เพื่อน น้อง ลูกศิษย์ อาจารย์ ผมขอบคุณทุกคนที่ได้มอบพรที่จริงใจมาให้ สิ่งเหล่านั้นทำให้ผมตระหนักว่า อย่างน้อยผมยังสามารถยิ้มให้กับคนเหล่านั้นและเขาเหล่านั้นจะยิ้มตอบกลับมาเสมอครับ