ฮาซะ (สำหรับสายงานพัฒนาซอฟท์แวร์นะจ๊ะ)

เจอภาพนี้ที่ blog ของอาจารย์ศุกเดช ณ แบไต๋ ฮาโคตร เลยเอามาแปะให้ดูคับ

รูปที่หนึ่ง : ลูกค้าอธิบายให้ pm ฟัง เป็นอะไรที่เจ๋งมาก ชิงช้า นั่งได้สามชั้น

รูปที่สอง : แต่ pm แม่มเข้าใจเป็นแบบนี้ คือชิงช้าที่ไม่มีทางแกว่งได้

รูปที่สาม : sa แสดงความเหนือชั้นกว่า pm (ที่แม่มไม่เคยเข้าใจอะไร) ด้วยการแก้ปัญหาให้มันทำงานได้ ด้วยการ หั่นต้นไม้ซ้าาาา จะได้แกว่งได้ไง อิอิ

รูปที่สี่ : แต่โปรแกรมเมอร์ แสดงความเหนือชั้นกว่าด้วยการพัฒนาชิงช้าที่ไม่มีทางแกว่งได้ (แสรดด ขนาดนั่งยังทำไม่ได้เลย ๕๕๕)

รูปที่ห้า : ท่าน consultant ที่จ้างมาด้วยราคาแพงแสนแพง อธิบาย(และเข้าใจ) ว่าชิงช้านี้แม่มช่างหรู นั่งสบายและแน่นอนแกว่งได้

รูปที่หก : ส่วน document ที่ sa, programmer, tester และใครต่อใครปั่นก็กลายเป็นอะไรที่ว่างปล่าว (เพราะแม่มไม่มีใครเคยจะสนใจจะเปิด)

รูปที่เจ็ด : ระบบที่ install ไป กลายเป็นแบบนั้น (เชือกเส้นเดียวแกว่งได้ อย่างน้อยก็แก้ปัญหาได้ล่ะวะ) แต่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกค้าต้องการ

รูปที่แปด : แต่ลูกค้าโดนคิดเงินในราคาที่สามารถสร้างสวนสนุกได้เลยอ่ะ (ซวยไป)

รูปที่เก้า : แต่ทีม support ให้ได้แค่ตอ นะ ชิงช้าจ๋าา

รูปที่สิบ : แต่ทั้งหมดที่ลูกค้าอยากได้จิง ๆ มีแค่นี้เองงง (โถ ไอ่ควายนั่งทำกันแทบตายห่า)


๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ ในฐานะคนประสบพบเจอ ขอขำให้กับมุกนี้คับ ฮาค่อด ๆ ๆ ๆ