3 วันอันตราย

ผ่านพ้นไปแล้วกับ project สองตัว

หนึ่งคือ is

สองคือ networks

คืนวันพฤหัสฯ ผมปั่นงานที่ต้องพรีเซนต์ในวันรุ่งขึ้นคือ is ถึงตีสอง

นี่ไม่นับที่ผมอยู่ถึงตีสอง ตีสาม มาติดต่อกันเป็นอาทิตย์นะ

ปั่นด้วยจิตใจว้าวุ่น ตอนแรกกะไม่ต้องแก้อะไรมากมาย

แต่พอเริ่มแก้ เริ่มทบทวนความคิดยิ่งขึ้น

สิ่งที่ทำไปเริ่มมีจุดบกพร่อง

ผมเริ่มแก้ไป แก้ไป แก้ไป กระทบชิ่งสิ่งนั้น สิ่งนี้ที่ทำไปหลายจุด

ต้องแก้ใหม่

ดีนะ ได้สอบทวนตัวเอง

ทำไปได้ซักพัก ผมหยุดแล้วบอกกับตัวเองว่า เอาเท่าที่คิดว่าพอใจจะดีกว่า

ทำมากกว่านี้ คงไม่ได้นอน

หยุดกลับไปทำ doc และ ppt

รุ่งขึ้นตื่นแต่เช้า รีดผ้า แต่งตัวไป present

นั่งรอ present ด้วยจิตใจวุ่นวาย ตื่นเต้น ร้อนรน

เพื่อนที่โดนคนแรก ตัวเล็กอยู่แล้ว โดนเล่นงานซะเหลือตัวเล็กลงไปอีก

ความกลัวพ้นตัว ล้นออกมา ด้วยเสียง ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ

พักเที่ยง กินข้าวไม่ลง

ถึงเวลาขึ้นเขียง

ผมพูดอย่างเร็วที่สุด แทบจะไม่ได้ตาม slide

ไป ไป ไป ไป คิดในใจ

อ.ยิงคำถามและคำแนะนำมาพอสมควร

สิ่งที่ผมยอมรับ ถ้านั่นทำได้และเห็นด้วย ผมจะ lecture

แต่สิ่งที่ผมไม่เห็นด้วย ผมจะ defend ตัวเองสุดฤทธิ์

เห่อ ๆ ขี้เกียจทำในสิ่งที่ไม่อยากทำอ่ะ

สุดท้าย ตัดส่วนที่ยากที่สุดออกไปเลย อ.บอก

กั่ก ๆ คิดในใจ ลดงานกรุ กรุชอบบบ

งานเหลือจิ๊ดเดียว

ประเด็นเหลือสองอย่าง soa และ ตัดบัตร credit

ใครรุเรื่อง ขอคำแนะนำด้วยครับ

พรีเซนต์ is เสร็จ ขนเพื่อนทั้งหมด เก้าคน

มาทำ project network ต่อที่บ้านผม

ไม่ได้นอนเลย อย่างดีก็ซักชม.มั้ง

เป็นการทำงานที่สมบุกสมบั่น

ไปม.ด้วยความงัวเงีย งุ่นง่าน

ผมรุว่าวันนั้นผมเหมือนจะอารมณ์เสียตลอดเวลา

แต่ก็พยายามประคับประคองการ present ให้ผ่านพ้นไป

โชคดีที่ present กับ ta และ ta ก็ใจดีด้วย

ไม่ค่อยมุ่งเน้นกับตัว coding เท่าไหร่

มีคำถามยิงมานิดนึง ก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร อีกอย่างเราทำกับเพื่อน

มีคนช่วยตอบ

เห่อ ๆ ๆ

สุดท้าย ผมกลับมานอนตั้งแต่ห้าโมงเย็น ตื่นมาตอนเก้าโมงของวันรุ่งขึ้น

โดยไม่ตื่นขึ้นมากลางดึกเลย

ตื่นมาเหมือนเต็มมาก ๆ

รู้สึกดี ที่ไม่ตื่นขึ้นมา

ตอนนี้หายเหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้ผมจะไปเรียนด้วยความสนุกสนานและพร้อมจะเปิดรับความรู้

อีกหน

สำหรับการสอบจะเริ่มต้นเดือนหน้าแล้ว

คงต้องพยายามเปิด ๆ หนังสือดูบ้าง

อย่างน้อยจะได้รู้ว่าเรียนอะไรไปบ้าง

ขอให้ผมโชคดี :)

ผ่านไปแล้วหนึ่งสเต็ป

เทอมหน้าเหลืออีกสองสำหรับ is

หวังว่าผมจะเรียนจบภายในสองปีนะ สู้ๆ ๆ ๆ ๆ

คิดถึงจังคร้าบบบ คนดี

งานเคลียร์หมดและ

ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ

Comments

Popular posts from this blog

สุดท้ายมันทำให้ดีอะไรดีขึ้นบ้าง??

the first step.....

ST: ----ไปม.บูฯ มา----