ST: เมื่อผ่านมาหลายวัน....
:updateja:
นี่ก็อาทิตย์นึงพอดิบพอดีที่ไม่ได้เขียนเลย
ช่วงนี้ยุ่งเหลือเกิน ทำอะไรก็เหมือนทุกอย่างจะยุ่งยากไปซะทุกอย่าง
ตั้งแต่กลับมาได้รู้ข่าวว่าถ้าจะส่งงาน NECTEC ล่ะก็ต้องส่งให้จารย์ดูก่อนตั้งแต่วันเสาร์
ก็เริ่มเขียนอย่างเต็มที่มาโดยตลอด แต่พอมาถึงวันพฤหัสฯมั้งได้ข่าวว่าให้จารย์ดูวันจันทร์
ก็เลยหยุดอยู่ประมาณวันนึง แล้วก็เริ่มเขียนต่อ
ตอนแรกก็ย่ามใจนิดนึงเพราะเคยเขียนเก็บไว้แล้วฉบับนึง
กะว่าจะเอามาปรับปรุงนิดหน่อยแล้วค่อยส่ง
ที่ไหนได้ในนั้นกับที่ต้องส่งเนื้อหาไม่ใกล้เคียงเลย
แทบจะต้องเขียนใหม่ตั้งแต่แรก
ข้อแรก ๆ ใน proposal ใช้เวลาไม่นานแต่ข้อ 7 นี่สิใช้เวลาอยู่ 4 วันเต็ม
ไม่รู้จะใส่ไรไปมั่ง
สุดท้ายเขียนไปแบบ "ปล่อยไปตามหัวใจ"
และก็เมื่อกี้นี้เองที่เข้าไปให้จารย์ได้ดู จารย์บอกว่าเนื้อหาข้อ 7 น่ะแหละที่สำคัญที่สุด
บทนำหรือว่าบทคัดย่อก็สำคัญ ขอให้เขียนให้ดีดีเพราะว่ากรรมการจะใส่ใจกับสองข้อนี้ที่สุดแล้ว
ได้ข้อคิดมากมายจากการเข้าไปคุยกะจารย์
"ขอบคุณคับ" :blob12: คิดไม่ผิดเลือกจารย์นะเนี่ย
กลับมาพร้อมคอมพ์ตัวเก่าด้วยแหละ
พ่อเอาไปให้คนที่ทำงานดู
คนที่ทำงานโทร.มาบอกกรูว่า "น้องพี่ว่าแรมน้องกับบอร์ดมันเข้ากันไม่ได้"
เค้าก็เลยบอกว่าเค้าลองถอดดูแล้วมันทำงานได้
อ้าว ซะงั้น ไอ้เราก็นึกว่าบอร์ดเจ๊ง ทีแรกเตรียมตัวหาบอร์ดใหม่เต็มที่
แต่ก็ดีละเพราะจะได้ไม่ต้องเสียเงินมากมาย แค่แรมเจ๋งยังดี
เฮ้อ ดีใจได้ใช้คอมพ์ซะที
พอดีเลยงานจะได้ทำทั้งที่หอและที่ห้องโปรเจ็คท์
ถึงตอนนี้การงานเริ่มเข้มข้นทุกคนเริ่มทำงานกันอย่างจิงจัง
แต่...................
ขอเล่าหน่อยได้มะ
คนไม่อยุ่ในห้องโปรเจ็คท์ ขอบอกบรรยากาศวันเสาร์ที่ผ่านมา
ขอให้รู้ว่า
"เสียงดังกว่าที่เคยพบเคยเจอมาประมาณ 1000000000 เท่า"
คือมันดังมากกกก
โม "ตีแม่งเลยเว้ยพวกเรา"
มาส "ฆ่ามันนน"
เน "อีจริงใจนี่ใครอ่ะ อยู่กิลเราป่าว เอาแม่งออกไปดิ๊"
แน๊ท "โอ้ววว กูจะตายแล้วว ช่วยกรูด้วย"
เตย "อีฉิง มึงเดินไปไหน"
ทุกคน "เย้ เย้ เย้ ได้เมืองแล้ว ดอนเมืองเว้ยดอนเมืองไปฉลองกันหน่อยเว้ยพวกเรา"
คือถ้าแบบกูไม่ได้เล่นเคาท์เตอร์นะกูจะด่าพวกแม่งไปละ
แต่ที่กูก็เล่นเกมส์เหมือนกันก็เลยด่าไม่ได้
เอออ จำไว้
อยากรู้ว่าไอ้ TS เนี่ยมันสนุกมากเรอะไง
เออ กูก็เคยเล่นแต่ไม่เห็นว่ามันจะสนุกขนาดที่จะทำให้กูติดได้เหมือนพวกแม่ง
แล้วพอได้เมืองไรของแม่งเสร็จมีการไปเลี้ยงฉลองกันด้วบ
โอ้วว ทำกันเหมือนได้ประกาศนียบัตรความสำเร็จ
เห็นเม่นบอกมีได้ลงหนังสือด้วยนี่
เอออ กูดีใจกะพวกมรึงด้วยละกัน เฮ้ออออ
แต่ชีวิตโดยรวมถือว่าสงบสุขดี
การได้อยู่กับงานก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
ทุกคนปรึกษากันเมื่อมีปัญหา
แต่อย่าลืมการเม้าท์นะ อันนี้ขาดไม่ได้เด็ดขาด
อย่างงี้แหละ ที่กูต้องการ
อยากบอกว่าเสียใจ
เสียความรู้สึก
ทำทำไม
เพื่ออะไร
ทำให้มึงดูดีขึ้นมารึไง
เคยมั่นใจในตัวมึง
แม้คนรอบตัวจะพูดยังไงก็ยังมั่นใจ
ต่อไปนี้มึงจะทำไรก็เรื่องของมึง
เอออ กู Block มึงไปแล้วนะ
ขอให้มึงโชคดี
ตอนนี้รู้สึกดี
ไม่ว่าใครจะว่าว่า "สเต็ปเต่าคลาน"
เออ มึงเก่ง มึงมัน "สเต็ปม้าดีดกะโหลก" 555
ขอให้มึงโชคดีกับรักของมึงละกัน
ขอให้มึงมีความสุขสเต็ปม้าดีดกะโหลกนะ :blob7:
กูก็ทำได้ดีแค่นี้แหละ
แต่อยากบอกว่ากูยังรู้สึกดีอยู่ รู้สึกดีทุกครั้งที่คิดถึง
ดีทุกครั้งที่ได้เจอ ที่พบกัน ที่เธอยิ้ม ที่เธอหัวเราะ :blob43:
lastupdated : 2004-09-06 16:44:41
นี่ก็อาทิตย์นึงพอดิบพอดีที่ไม่ได้เขียนเลย
ช่วงนี้ยุ่งเหลือเกิน ทำอะไรก็เหมือนทุกอย่างจะยุ่งยากไปซะทุกอย่าง
ตั้งแต่กลับมาได้รู้ข่าวว่าถ้าจะส่งงาน NECTEC ล่ะก็ต้องส่งให้จารย์ดูก่อนตั้งแต่วันเสาร์
ก็เริ่มเขียนอย่างเต็มที่มาโดยตลอด แต่พอมาถึงวันพฤหัสฯมั้งได้ข่าวว่าให้จารย์ดูวันจันทร์
ก็เลยหยุดอยู่ประมาณวันนึง แล้วก็เริ่มเขียนต่อ
ตอนแรกก็ย่ามใจนิดนึงเพราะเคยเขียนเก็บไว้แล้วฉบับนึง
กะว่าจะเอามาปรับปรุงนิดหน่อยแล้วค่อยส่ง
ที่ไหนได้ในนั้นกับที่ต้องส่งเนื้อหาไม่ใกล้เคียงเลย
แทบจะต้องเขียนใหม่ตั้งแต่แรก
ข้อแรก ๆ ใน proposal ใช้เวลาไม่นานแต่ข้อ 7 นี่สิใช้เวลาอยู่ 4 วันเต็ม
ไม่รู้จะใส่ไรไปมั่ง
สุดท้ายเขียนไปแบบ "ปล่อยไปตามหัวใจ"
และก็เมื่อกี้นี้เองที่เข้าไปให้จารย์ได้ดู จารย์บอกว่าเนื้อหาข้อ 7 น่ะแหละที่สำคัญที่สุด
บทนำหรือว่าบทคัดย่อก็สำคัญ ขอให้เขียนให้ดีดีเพราะว่ากรรมการจะใส่ใจกับสองข้อนี้ที่สุดแล้ว
ได้ข้อคิดมากมายจากการเข้าไปคุยกะจารย์
"ขอบคุณคับ" :blob12: คิดไม่ผิดเลือกจารย์นะเนี่ย
กลับมาพร้อมคอมพ์ตัวเก่าด้วยแหละ
พ่อเอาไปให้คนที่ทำงานดู
คนที่ทำงานโทร.มาบอกกรูว่า "น้องพี่ว่าแรมน้องกับบอร์ดมันเข้ากันไม่ได้"
เค้าก็เลยบอกว่าเค้าลองถอดดูแล้วมันทำงานได้
อ้าว ซะงั้น ไอ้เราก็นึกว่าบอร์ดเจ๊ง ทีแรกเตรียมตัวหาบอร์ดใหม่เต็มที่
แต่ก็ดีละเพราะจะได้ไม่ต้องเสียเงินมากมาย แค่แรมเจ๋งยังดี
เฮ้อ ดีใจได้ใช้คอมพ์ซะที
พอดีเลยงานจะได้ทำทั้งที่หอและที่ห้องโปรเจ็คท์
ถึงตอนนี้การงานเริ่มเข้มข้นทุกคนเริ่มทำงานกันอย่างจิงจัง
แต่...................
ขอเล่าหน่อยได้มะ
คนไม่อยุ่ในห้องโปรเจ็คท์ ขอบอกบรรยากาศวันเสาร์ที่ผ่านมา
ขอให้รู้ว่า
"เสียงดังกว่าที่เคยพบเคยเจอมาประมาณ 1000000000 เท่า"
คือมันดังมากกกก
โม "ตีแม่งเลยเว้ยพวกเรา"
มาส "ฆ่ามันนน"
เน "อีจริงใจนี่ใครอ่ะ อยู่กิลเราป่าว เอาแม่งออกไปดิ๊"
แน๊ท "โอ้ววว กูจะตายแล้วว ช่วยกรูด้วย"
เตย "อีฉิง มึงเดินไปไหน"
ทุกคน "เย้ เย้ เย้ ได้เมืองแล้ว ดอนเมืองเว้ยดอนเมืองไปฉลองกันหน่อยเว้ยพวกเรา"
คือถ้าแบบกูไม่ได้เล่นเคาท์เตอร์นะกูจะด่าพวกแม่งไปละ
แต่ที่กูก็เล่นเกมส์เหมือนกันก็เลยด่าไม่ได้
เอออ จำไว้
อยากรู้ว่าไอ้ TS เนี่ยมันสนุกมากเรอะไง
เออ กูก็เคยเล่นแต่ไม่เห็นว่ามันจะสนุกขนาดที่จะทำให้กูติดได้เหมือนพวกแม่ง
แล้วพอได้เมืองไรของแม่งเสร็จมีการไปเลี้ยงฉลองกันด้วบ
โอ้วว ทำกันเหมือนได้ประกาศนียบัตรความสำเร็จ
เห็นเม่นบอกมีได้ลงหนังสือด้วยนี่
เอออ กูดีใจกะพวกมรึงด้วยละกัน เฮ้ออออ
แต่ชีวิตโดยรวมถือว่าสงบสุขดี
การได้อยู่กับงานก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ
ทุกคนปรึกษากันเมื่อมีปัญหา
แต่อย่าลืมการเม้าท์นะ อันนี้ขาดไม่ได้เด็ดขาด
อย่างงี้แหละ ที่กูต้องการ
อยากบอกว่าเสียใจ
เสียความรู้สึก
ทำทำไม
เพื่ออะไร
ทำให้มึงดูดีขึ้นมารึไง
เคยมั่นใจในตัวมึง
แม้คนรอบตัวจะพูดยังไงก็ยังมั่นใจ
ต่อไปนี้มึงจะทำไรก็เรื่องของมึง
เอออ กู Block มึงไปแล้วนะ
ขอให้มึงโชคดี
ตอนนี้รู้สึกดี
ไม่ว่าใครจะว่าว่า "สเต็ปเต่าคลาน"
เออ มึงเก่ง มึงมัน "สเต็ปม้าดีดกะโหลก" 555
ขอให้มึงโชคดีกับรักของมึงละกัน
ขอให้มึงมีความสุขสเต็ปม้าดีดกะโหลกนะ :blob7:
กูก็ทำได้ดีแค่นี้แหละ
แต่อยากบอกว่ากูยังรู้สึกดีอยู่ รู้สึกดีทุกครั้งที่คิดถึง
ดีทุกครั้งที่ได้เจอ ที่พบกัน ที่เธอยิ้ม ที่เธอหัวเราะ :blob43:
Comments